Rozdział 1

Budzi mnie dźwięk mojego imienia dochodzącego z kuchni :
- Charlotte ! - woła coraz głośniej
- Idę mamo !
- Pospiesz się ! Śniadanie stygnie !
- No przecież powiedziałam, że idę.
Cudem gramolę się z łóżka i pędzę na dół. Nie, nie schodzę po schodach. Kilka dni temu odkryłam lepszy sposób. Nasza poręcz idealnie nadaje się na fascynujące wejścia. Dziś wpadam do jadalni jak szalona. Wyglądało to trochę jakbym udawała smoka. Z rozczochraną grzywką i językiem na wierzchu wpatruję się w jedzenie. W końcu siadam przy ogromnym stole. Mówię `Dzień dobry` i zaczynamy jeść. Tato czyta gazetę, mama popija sok pomarańczowy świeżo wyciśnięty, a mój brat Oscar ? Cóż on jest mało inteligentny, żeby rozplanować drzemkę. Położył się spać około 2 w nocy i chciał wstać na ósmą do szkoły ? Mówiłam. Mało inteligentny. Śpi w talerzu.
Szybko jem naleśniki i bez słowa idę do swojego pokoju. Wchodzę do garderoby i szykuję sobie strój na dzisiaj :
- Ok. Czarne rurki, biała bluzka z krótkim rękawem, czerwone skejty. Chyba wszystko. - mówię do siebie
W końcu jestem gotowa do szkoły. Ubieram się, czeszę, biorę torbę, zakładam buty i kieruję się do drzwi. Wtem spostrzegam mojego brata i Gabrielle. Rozmawiają wsiadając do autokaru, który zawozi nas do szkoły. Oscar siada jak zwykle na tyłach, a ja i moja przyjaciółka z przodu.
Kiedy dojeżdżamy pod budynek, wciąż gadamy o chłopakach. Tym razem o tych z kolonii, którzy są całkiem spoko. Nie ukrywam, że jeden wpadł mi w oko.
Podchodzę pod salę od francuskiego i witam się z klasą. Koniec końców przychodzi nauczycielka i otwiera drzwi, abyśmy mogli wejść do środka. Ja i Gabbi zajmujemy miejsca i rozpoczyna się lekcja. Oczywiście kontynuujemy naszą konwersację, ponieważ jako że na francuskim nigdy nie uważamy, uznałyśmy, że po co robić wyjątek ? Niestety pani nas przyłapała akurat, jak gadałyśmy o SiteModels :
- A ja będę Site Model. Zobaczysz. - mówię
- Vraiment ? - pyta nauczycielka prawiąca wykład po francusku
A co mam być gorsza ? Jako, że kiedyś znałam perfekcyjnie francuski, zaczynam z nią rozmawiać w tym właśnie języku. Pyta czemu nie uważałyśmy na lekcji, a ja znacząco odpowiadam, że zajęcia są nudne. Na moje szczęście nie wpisuje upomnienia do dziennika, ale bierze mnie i Gabrielle do tablicy. Każe coś pisać, etc. Prawda taka, że nie radzimy sobie zbyt dobrze, więc koledzy z klasy zaczynają nam pomagać. I jakoś idzie. Kiedy nauczycielka nie patrzy, dostajemy wskazówki od znajomych. Gdy mma sprawdzać wyniki naszego `wysiłku`, dzwoni dzwonek. Uratowane !
Na korytarzu spotykam Oscara. Podchodzę do niego, a on uradowany krzyczy :
- Dostałem 5 z matmy !
- Znowu ? - pytam z niedowierzaniem
- No tak ! Znowu ! Fajnie, nie ?
- Nie.
- Oj siostra nie łam się. Na pewno zarobisz dzisiaj jakąś fajną ocenkę. - czochra moją grzywkę i odchodzi
Ja odwracając się za nim i poprawiając grzywkę, ruszam moim wolnym kokiem przed siebie. Nie zauważam jednak jakiegoś kolesia, który na mnie wlatuje. Upuszcza książki, a ja torbę. Myślę `Kurde ! Znowu jakiś pajac na mnie wleciał! `, jednak kiedy go widzę zmieniam zdanie. Jest przystojny, słodki. Ideał ! Po dłuższej chwili patrzenia się w Boskiego odzywam się :
- Przepraszam. Nie zauważyłam Cię. - schylam się po książki
- Spoko. Zdarza się. - i uśmiech
- Skoro już tak na siebie wpadliśmy, to może powiesz mi, jak masz na imię ?
- Pan Czarujące Spojrzenie. - wyciąga rękę
- Charlotte. - śmieję się
Kiedy już uścisnęliśmy sobie dłonie, dowiedziałam się, że ma na imię Nathan i jest nowy. Mam szczęście. Będę chodzić z tym przystojniakiem do klasy.
Resztę lekcji tylko się do siebie uśmiechaliśmy. Nie chcę nic mówić, ale.. chyba się zakochałam..


______________________________________________

I co ?
Jak podoba się pierwszy ?
Wiem.
Totalnie nie pasuje do tytułu opowiadania, ale zobaczycie !
Akcja jeszcze się rozwinie .
Zapraszam do czytania ; D